Ukraina - dzień 2 - Howerla

To była krótka noc, niewiele ponad 6 godzin, głowa boli, nie umyty, bo brakło ciepłej wody. Tak bywa, na szczęście jest rano. Rano hotelowe śniadanie. Niespodzianka - wygląda jak wczorajszy obiad w wersji mini. Dowiaduję się, że to taka tradycja ukraińska, śniadanie jest na ciepło podawane w formie obiadu. Dziurawymi drogami dojeżdżamy do parkingu w okolice treningowo-sportowej bazy Zaroslyak. Po uiszczeniu drobnej opłaty wjeżdżamy do dalej, jesteśmy w Karpackim Parku Narodowym. Stąd ruszamy już w góry. Podejście nudne i żmudne, las, korzenie, tłumy ludzi. Celowo nie piszę turystów. Chyba każdy kraj ma swój Giewont, na Słowacji świętą górą jest Krywań, a na Ukrainie to właśnie Howerla. Idą wszyscy, młodzi, starsi. Są i panie w kozaczkach, są i trampki, klapki, słowem cały repertuar. Niektórzy nie akceptują szumu lasu, idą z komórkami z ruskim rapem na cały regulator. To bardzo przeszkadza. Na poziomie kosodrzewiny już idzie się w kolejce, a raczej stoi. Na szczycie są tłumy. Jedni ubrani na ludowo, inni w garniturach po dziadku. Ludzie stoją, modlą się, śpiewają pieśni, hymn Ukrainy. To patriotyzm czy już nacjonalizm? Nastolatki prężą swoje "muskuły" przed obiektywami tanich telefonów, aby zaraz wrzucić je na fejsa. Sprawia mi to wielki ubaw fotografowanie innej kultury. Schodzimy niebieskim szlakiem, również wśród setek ludzi. Czuję się zmęczony. Szału nie ma. Ot po prostu byliśmy na Howerli, zaliczone i tyle.