NZ II - dzień 16 - Karamea i Oparara Basin

Aby dojechać do Oparara Basin, miejsca, w którym szczeka opada na samą ziemię, trzeba wyjechać z Karamei w kierunku Kohaihai, miejsca, gdzie zaczyna się lub kończy Heaphy Track, a następnie kamienistą drogą wjechać w głąb buszu jakieś 16km. Jest tam mały parking, z którego rozpoczynamy nasze wędrówki. Zaczynamy z grubej rury, czyli Oparara Arch. Idzie się tam kilka minut wzdłuż brązowej rzeki Oparara, idziemy, aż tu nagle podnoszę głowę do góry (z reguły patrzę pod nogi) i .... stanąłem jak wryty. Oczy wyszły mi z orbit. Nade mną był ogromny kamienisty łuk, na którym rosły drzewa, kapała woda, a na dole płynęła rzeka. Nie jestem tego w stanie opisać, ogromu, piękna i wyjątkowości miejsca, które stworzyła natura. Najlepsze zdjęcia nie oddadzą piękna tego miejsca. To miejsce magiczne i piękne. Wymiary tego łuku to

Spędziliśmy tam kilkanaście minut, wracając wielokrotnie schodziliśmy do rzeki. Mieliśmy wyjątkową pogodę, która potęgowała kolor rzeki kontrastujący z zielenią przyrody. Co dalej ? Mnie już wystarczy, to cudowne miejsce, mogę tam siedzieć i podziwiać. Ale plan jest bardziej ambitny. Idziemy dalej do Mirror Tarn, to małe jeziorko, w którym odbija się jak w lustrze okoliczna zieleń. Piękne. Cisza, ptaki śpiewają i zwierciadło wody. Nic tylko podziwiać.

Idziemy w kierunku Oparara Valley Track. Jednak po drodze mamy kolejne cudo, Bramy Morii. Robi wrażenie, lecz nieco mniejsze niż Oparara Arch. Plan mamy taki, aby maksymalnie iść Valley Track, a jutro podejść z drugiej strony. Idąc trasą wiedzieliśmy już, że jutro mają być intensywne opady deszczu i prawdopodobnie niewiele z tego wyjdzie. Oparara Valley Track to w sumie dość nowa trasa prowadząca, przez las deszczowy. Nie jest może tak widokowa, jak poprzednie cuda, niemniej warto poświecić chwilę i spędzić tu czas. Nie ma dużo wiatrołomow, jak to było wczoraj w Paparoa. Spotkaliśmy raptem jedną osobę, niewiele tu turystów, świadczy o tym zarastająca mchem ścieżka. Po ponad godzinie drogi dochodzimy do miłego miejsca Sunshine Shelter, to schron, gdzie jest fotel wykonany z kawałka drzewa, toaleta i stół, który pochodzi z ponad 500-letniego drzewa powalonego podczas burzy. Ucinam krótką drzemkę w fotelu. Po godzinie przerwy ruszamy z powrotem do samochodu.

Cóż mogę napisać w podsumowaniu, to nie Nowa Zelandia, która znam sprzed 4 lat, to jakby zupełnie inny kraj. Inne oblicze tej pięknej wyspy, absolutny must see. Jeśli dodać do tego wyciszoną i pięknie położona Karamee, nic tylko tu zostać.