NZ II - dzień 8 - Farewell Spit, czyli Glenorchy Północy

Na parking przy Wharariki Beach dotarliśmy ok. 10. Jest upalnie. Nareszcie. Opatrzność czuwa. Skoro miało padać, dobrze, że padało właśnie na Abel Tasman Track. Tam musieliśmy iść, a busz wyglądał niesamowicie w deszczu. Tu - gdyby lało, nie poszlibyśmy. Plaża Wharariki, co tu mogę powiedzieć. Każdy, kto ma Windows 10, to zna to miejsce bardzo dobrze, choć gwarantuję, na żywo jest nieporównywalnie piękniej. Nie jestem fanem plaż, ale to co zobaczyliśmy, wciska w krzesło, a raczej w piasek. Najładniejsza plaża w Nowej Zelandii. Wspaniałe miejsce na regenerację sił, przed dalszą częścią podróży. Najpierw idzie się zielonymi pagórkami przez pastwiska, żadna nowość, co ? Później wychodzi się na to - Archway Islands. Tak, to ta tapeta z Windows.  Chodzimy plażą, pstrykamy zdjęcia z każdego możliwego kąta, wieje niemiłosiernie, smugi piasku niczym węże snuja się po plaży. Niewiele osób. Wiatr jest zdradliwy, niby ciepło, ale my zmarznięci po Abel Tasman Track. Po Wharariki jedziemy kawałek samochodem na Cape Farewell. Zatyka mnie po raz drugi. Cudowne widoki. Wiatr jeszcze silniejszy, dosłownie mnie przesuwa z miejsca na miejsce. Pani z uporem twierdzi, że Maria Island jest ładniejsza, i chyba ma rację. Jakby się tak dobrze przypatrzeć, mam wrażenie, że widzę zarys Wyspy Północnej. A może to tylko złudzenie ? I na koniec, wg planu na ten dzień, który skrupulatnie przygotowywaliśmy w domu - parking na Triangle Flat i trzeci szlak. Idziemy znowu przez pastwiska  wśród setek owiec na Old Man Rock - raptem 155m n.p.m. Już po wejściu na poziom 100 widać cudowny Farewell Spit i chmurę piachu unoszącą się na lądem. Wchodzimy na szczyt, tam już nie dmucha, nie wieje, ale zionie dosłownie wiatrem. Nie mogę ustać na nogach, chwieję się - a jestem trzeźwiuteńki - i nagle... w mgnieniu oka dosłownie ściana, ściana powietrze uderza we mnie, przesuwa o parę metrów. Nie przeżyłem czegoś takiego wcześniej. Bezpiecznie wśród owieczek schodzimy do Ocean Beach, idziemy w kierunku Farewell Spit, później Spit Track i do parkingu. Co za dzień! Cudowne miejsce, nazwałem je Glenorchy Północy, a czemu akurat Glenorchy ? Bo jest taki raj na południu tej wyspy. Na koniec tej trasy jedziemy na kawę do Farewell Spit Cafe, rzutem na taśmę, bo już zamykają.