Sudecki weekend - dzień 1 - Góry Stołowe i Wambierzyce

nareszcie. Wiosna nadeszła, pora realizować plan. Plan, który powstawał w długie zimowe wieczory przy niekoniecznie gorącej kawie w naszej małej kawiarence za rynkiem. Początkowo plan zakładał Góry Orlickie i okolice Zieleńca. Ale coś mnie kopnęło poszukać kamerek no i bum - widzę zaspy śniegu. Ponieważ jechać taki kawał i chodzić po śniegu mi się nie uśmiecha, woleliśmy mieć wypad w stylu "poszukiwanie wiosny", więc wybór padł na inne pasmo górskie przewidziane w późniejszym czasie, czyli Góry Stołowe. Kilka telefonów, google i mieliśmy już zarezerwowany nocleg za Kłodzkiem. Piątek po południu prosto z pracy - wyjazd. Przyjeżdżamy do wioski, gdzie mamy nocleg, jest już ciemno, znajdujemy lokal, zjeżdżamy z drogi, wjeżdżamy na dziedziniec otoczony z dwóch stron dwoma domami i z dwóch innych wielkimi stodołami/starymi spichlerzami. Cisza. Gdzie tu wejść ? Patrzę w stronę jednego z domów - świeci się światło. To pewnie tam. Idę. Pani nieśmiało za mną. Podchodzę, patrzę metalowa furtka, chwytam żwawo za klamkę, naciskam... zamknięte... Nagle słyszę warkot, skowyt, ryk połączony trzaskiem kości. Jakieś coś czarnego rzuciło się na furtkę. Gdybym otworzył te drzwiczki, nie pisałbym tych słów. Serce miałem między uszami, waliło mi jak Dzwon Zygmutna. Krok w bok. I chwila oddechu. Nagle czarne wielkie coś na czterech  łapach podbiega do mnie z drugiej strony! Gospodarz wraca z pola ze spaceru z psem. Woła, że nie gryzie (ta... pewnie łyka w całości). Co za powitanie. Pani sikała ze śmiechu, ale mnie wcale śmiesznie nie było. Spać.

Rano słońca świeci dość mocno. Podjeżdżamy do miejsca Batorówek, jest tam parking w okolicach miejsca zwanego Hutniczy Most. Jest 9.30, idziemy na południe żółtym szlakiem do bardzo ubogiej wioski Batorów, później przechodzimy na zielony szlak, nieco się wspinamy wzdłuż drogi krzyżowej.

Padalec mówi mi "cześć" wyłaniając się spod mojej nogi. Jak tylko żegnamy się z żółtym szlakiem idąc tylko zielonym - rozpoczyna się najlepszy odcinek na całej trasie wzdłuż Urwiska Batorowskiego. nie tylko nie ma nikogo na szlaku, ale także teren staje się niezwykle malowniczy. Las, zalążki wiosny, śpiewające ptaki i słońce. Gdzieś tam w dali widać Zieleniec i ośnieżone Góry Orlickie. Płaska trasa, ale przepiękna. Po ponad godzinie spokojnego marszu przechodzimy na żółty szlak, gdzie przez Skalne Grzyby wracamy do Batorówka. Cała trasa bardzo spokojnym tempem zabrała nam 5,5 godziny. Po wyjściu ze Skalnych Grzybów tuż przez parkingiem idzie się wzdłuż malownicznego potoku, który swoją barwą przypomina ciemne wody Amazonii.

Zostało nam trochę czasu, co robimy ? Realizujemy plan z dnia następnego (tak, u nas jest wszystko zaplanowane, dzięki czemu mamy pełną dyscyplinę i jesteśmy w pełni zadowoleni z tego, co i ile zwiedzamy), czyli jedziemy do Wambierzyc, zwiedzamy bazylikę. Ciekawa historia tego miejsca sięgająca roku 1200. Co ciekawe ołtarz z tamtych czasów znajduje się w bazylice. Później mała wioska na granicy - Radków, spokojne ciche miejsce, rynek w remoncie, tam jemy obiad i jedziemy na mszę do Wambierzyc. Tak mija dzień 1 naszego pierwszego weekendowego wypadu. Jest genialnie. Już myślimy o kolejnych weekendach. Tak, mamy je zaplanowane, ale kto powiedział, że nie można zmieniać planów ? Chodzą nam po głowie Broumowskie Skały, czyli czeskie Cradle Mountain. Kiedyś myślałem, że to jest właśnie Strzeliniec. Jak dobrze pójdzie, będziemy tam za co najmniej 2 tygodnie. Podsumowując Góry Stołowe - cudownie być z powrotem w tych ładnych górach. Jeśli możesz zabrać rower, to miejsce jest dla Ciebie. Jeśli chcesz chodzić pieszo, polecam. Byłem tam jesienią, teraz wiosną - nie może to się znudzić.