Kunerad - Hnilicka Kiczera - Rajecka Lesna

dojazd zajął blisko 4h, w góry ruszyliśmy późno, bo o 10.30. Lubię słowackie wioski, mają specyficzny klimat i wszędzie pachnie kofolą. Jest to jedno z miejsc, gdzie czas płynie inaczej. Jest ciepło i parno. Ten teren ma to do siebie, że są strome podejścia. Pierwsza próba to Sedle Majbikova, pionowa ściana. Pozytywne jest to, że nogi rwały się do biegu, to dobrze świadczy o formie. Ładny widok z tego siodła. Później generalnie płasko i dość malowniczo do Hnilickiej Kiczery czerwonym szlakiem. Szlak bardzo rzadko uczęszczany, zarośnięty, momentami bardziej, niż w Beskidzie Niskim. Takie lubię. Problem w tym, że przedzieranie się przez drzewa i krzewy powoduje inwazję kleszczy - Pani miała w sobie 2 po tej trasie.
Szczyt, łysy, ładny, z widokiem na Klak. Nie byłem, ale będę. Jest gorąco, ale widać chmury, tak jakby coś grzmiało. Słowacja jest naprawdę ładna, szczególnie na 1000 m n.p.m. lub wyżej. Gdzie nie spojrzeć, to góry. Szczególnie interesują mnie coraz bardziej południe części słowackich gór. Lokalsi nie chodzą tyle po górach. Godzina przerwy. Schodzimy bardzo stromym zejściem na przełęcz Pod Uplazom, później niebieskim szlakiem do Rajeckiej Lesnej, stosunkowo szybko dochodzimy do asfaltowej drogi. Tu łapie nas deszcz, początkowo to ignoruję, ale później już solidnie lunęło. Na szczęście autobus, który na nas czekał zlekceważył zakaz wjazdu i pojechał po nas.

Ogólnie muszę stwierdzić, że Luciańska Fatra jest warta odwiedzenia, szlaki są dobrze oznakowane, zaś dostajemy odludne, momentami dzikie tereny. Następnym razem jedziemy na Klak.

Jutro mega wyprawa, Przełęcz Krzyżne, w końcu Tatry. Już miałem nie jeździć w polskie Tatry, ale jest okazja, to ruszamy. Wg wyliczeń od 10 do 12h marszu, ma padać, będzie ciekawie.