Przegibek

w sobotę w końcu wróciłem w polskie góry, trasa - klasyk, Przegibek zielonym szlakiem. Spor śniegu, ale ciepło, w okolicach zera. Szlak nie przetarty, 2h spacerkiem, cisza, spokój, dużo zwierzyny. Stada saren chodzą tu i ówdzie szukając wody i pożywienia. Można się wyciszyć. Przejście między schroniskiem na Przegibku a Bendoszką również nie przetarte. Na schronisku full. Jemy po kanapce, pijemy herbatę i idziemy na stok. Tu rozczarowanie, stok nie ubity. Żmudną robotę musimy odwalić sami, kilka zjazdów i już jest lepsza prędkość. Można się solidnie powygłupiać i potłuc. Ale co tam. Jest wycieczka, jest zabawa. Wracamy ta sama drogą, co jeżdżą auta, my zjeżdżamy, bo jest ubita. Dłuuugi zjazd. Zejście/zjazd do auta w Rycerce Kolonii zajmuje 30 minut. To jest właśnie moje miejsce w Beskidzie Żywieckim. Darzę ten rejon wielkim sentymentem. Żegnając się żona przed wyjazdem do USA, mówiłem - za 2 tyg. będziemy na Przegibku, byliśmy w prawdzie za 3 tyg. ale to nie ma znaczenia, Marzyłem, by znów być w Rycerce. Tak to jest. W najbliższą sobotę znów tam wracamy, kolejny nasz zimowy klasyk - Kolonia - Wielka Racza - Przegibek - Kolonia, z opcją wcześniejszego zejścia w połowie drogi między Raczą a Przegibkiem. Na ten dzień kupiłem metalowy kubek i czekam na zamówione krzesiwo. Mamy zamiar zrobić herbatę na szlaku z odrobiną iglaka (witamina C - tak mówił Bear Gryll, mój idol).