Dolomity - dzień 5 - dookoła Marmolady

Nogi po Piz Boe i sztolniach bolą, ale to dopiero środek wypoczynku. Dziś Marmolada, a raczej trekking pełną gebą, dookoła najwyższego szczytu Dolomitów. Śniadanie w hotelu smaczne, ale nie czuje się w formie. Dlaczego nie wypić rano filiżanki dobrej włoskiej kawy ?  Wypiłem, mało kawy, dużo mleka, tak jak lubię, choć Pani mówiła, że kawa wypłukuje magnez - skusiłem się. Idziemy z Malga Ciapella (1435 m n.p.m). Najpierw asfalt, cicho, pusto - nikogusieńko. Później doliną wyschniętej rzeki. Po dwóch godzinach słabego podejścia czuje jak nogi odmawiają posłuszeństwa, no po prostu nie chcą iść, ciarki przechodzą, drętwieją - uczucie jakbym przeszedł 10-11 godzin po górach. Jestem uparty i mówię Pani, że choćby na czworakach, to przejdę tę trasę. Ale jak pomyślę, że dziś serwują przełęcz  Pas de Ombreta (2702 m n.p.m), a zegarek mi mówi, że mamy dopiero 1700m, to nie jest tak różowo. Ale ja się nie poddaję. Dochodzę z trudem do schroniska Fulier - Rifugio O.Fulier (2074 m n.p.m.), zamawiam dwa duże kubki czekolady, postawi mnie na nogi. A jakże. 30 minut przerwy, przed nami skalista wspinaczka, sporo kamieni i otwarta przestrzeń - słońce grzeje, jest upalnie. Mozolnie, ale dochodzimy na przełęcz Pas de Ombreta, jedno z piękniejszych miejsc w jakich byliśmy - od razu mówię, że to numer 2 w moim TOP. Pięknie, następnie zejście dość swobodne, kręte do schroniska Contrin (Rifugio Contrin 2016 m n.p.m.). Po drodze witają nas kozice, świstaki i inna gadzina, która tu mieszka. Pogoda, bezchmurne niebo. Kryzys ? Ból nóg ? Nie pamiętam, minęło. Ale kawy już nie piję przed górami.