Ten poniedziałek (13.06) był niesamowity, wyszedłem z pracy 1h wcześniej na pociąg, okazało się, że kolejarze poszli hurtem na urlop, wracam z żoną. Szybki obiad i jedziemy. Najpierw A4, później A1. Powiało zachodem. Dziwne. Kiedyś cieszyłem się jak dziecko (bo i byłem dzieckiem) jak mogłem sobie kupić niemieckie Bravo w kiosku Ruchu, gdy moi zachodni rówieśnicy mieli to na wyciągnięcie ręki. Dziś jadę z miasta do miasta autostradą i ciesze się, podczas gdy na zachodzie to od lat standard. Nic się nie zmienia, wciąż z tyłu. Taki los. Dojeżdżamy do Rybnika niemal na pustym baku, parking obok stadionu i idziemy. Tłumów nie ma. Mam za to w ręce wydrukowaną kartkę papieru i kodem kreskowym, ponoć to mój bilet, tyle że wszyscy dookoła mają inne. Ale wpuścili. Idziemy zająć miejsce. Czekam godzinkę, stadion niemal pusty. Spodziewałem się kompletu, a tu nic z tego. Najpierw Kowalska, słabiutko, nie znam jej, zła jakaś taka, że musi śpiewać. Ludzie byli zadowoleni. Później wchodzi Baron z Trójki, mówi, że Adams będzie za 15 minut. Na wielkim ekranie twitter Adamsa, ludzie czekają, nagle jest! Wbiega wesoły pan w jeans`ach, bluzie i gitarze. Tak! To Bryan! i daje czadu. Ale zaraz zaraz, jest dwóch show`menów, nie wiem który lepszy, ten drugi to Pan Keith Scott, zasuwa na gitarze, ale jak! A później to klasyka, której nie zapomnę - Here I am, Heaven, lease forgive me, i tak można wymieniać. Niezapomniany wieczór wart każdych pieniędzy. Mnie kosztowało to 500zł i nie żałuję.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz