Piętnasty dzień naszej ekspedycji, jak ten czas leci. Kiedy tam był Kraków i kawa? Niczym wieki temu. Dziś dzień transferu, upał jak co dzień. Żal mi trochę wyjeżdżać z Permet, polubiłem to miasto, za prostotę, taką niemiłą prostotę. Dzisiejsze śniadanie nie przypadło do gustu mojemu żołądkowi, coś mu zaszkodziło, chyba to zimne grillowane warzywko. Jedziemy do Tepelene. Tam, za miastem, na drodze do Bënçë wypatrzyliśmy dawno temu na mapach most. No i dziś wypadło, że tam jedziemy. Jaka to radość? Nie musi to być piękne miejsce, ale wypatrzone odszukane na mapach, gdzieś tam w kawiarni miesiące temu, to się pamięta, zapisuje do one nota i później - proszę bardzo - jesteśmy. Dolina rzeki Bënçë. Jest i most, ma co najmniej ze sto lat, kamienny. Próbuję nim przejść, wąski na dwie stopy, wysoki na jakieś 20 metrów. Dochodzę do 1/3 i wymiękam. Chce jeszcze pożyć. Idziemy dołem, a później wchodzimy na ścieżkę idącą górą wzdłuż rzeki. Nic tu nie ma, prócz upału i skał. Jak sobie wypatrzyliśmy to miejsce, tak zaliczyliśmy. Wracamy do Tepelene. Tam robimy rundkę wokół tego miasta. Byliśmy tu w niedzielę, było senne, dziś jest niewiele lepiej. Pijemy kawę, wsiadamy do auta, jedziemy do Gjirokaster. Spodziewam się tłumów turystów. Pierwsze wrażenie miasta - słabe. Mieszkamy dość wysoko i na obrzeżach. Po prysznicu idziemy coś zjeść. Długo nie trzeba czekać, by usłyszeć język Mickiewicza na ulicach. Samo centrum, to takie albańskie Krupówki, ale tym razem puste. Dla mnie miejsce z folderów, przereklamowane, ale nie da się być na południu Albanii i tu nie zajrzeć. Nie czuję się dobrze wśród ulicznych handlarzy sprzedających tandetę, nie mój klimat. Jednak zwiedzam kraj takim, jakim jest. Jemy obiad w tawernie i wracamy do hotelu. Mam okazję porozmawiać z właścicielem. Szukam kierowcę i przewodnika, by wejść na Maja Drites. Na samą myśl właściciele zaniemówił. Będzie ciężko kogoś znaleźć, by tam się wybrać. Prognozy pogody również nie są zachęcające, jeszcze jutro upał, później dwa dni deszczu. Co robimy? Jutro spróbujemy podejść na okoliczny szczyt, a później się zobaczy. Jest z czego wybierać, choć na najwyższe szczyty bez wsparcia lokalnych kierowców nie wejdziemy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz