Praca z domu - dwa i pół tygodnia

czuję zmiany. Za oknem dziś, teraz piękne słońce. Na ogródku kwiaty rosną, przylaszczka przekwitła, wychodzą kolejne. A my w domu. W czwartek poszedłem 6km, do sklepu, kupić jakiś drobiazg. Jak pięknie jest we wsi, pusto i cicho. W sklepie więcej personelu (4 osoby) niż klientów. Tak można żyć - chciałoby się powiedzieć. Pracuję po 10 godzin, przełączanie między spotkaniami trwa 30 sekund, a nie kwadrans jak to często w biurze bywa. Szybciej się wypalam i trzeba zadbać o siebie. Na dziś rutyna to co drugi dzień spacer, zapasy w domu są, więc jak idę, to coś kupię. Wszędzie mnóstwo porad jak lepiej pracować z domu, przesyt. Bardziej, niż kiedykolwiek marze o Kaczawie, Aronii, te tereny świecą teraz pustkami. Ale jak to się skończy... no właśnie, kiedy. Dziś idę pobiegać, otwarcie sezonu.

Śledzę mapę na wp.pl - https://wiadomosci.wp.pl/koronawirus-mapa czekając, aż krzywa przyrostu zachorowań zacznie się przeginać w drugą stronę. Jest nadzieja po wczoraj.