Babia Góra - zimą

pierwsze prawdziwe wejście zimą. Czekaliśmy długo, aż pogoda będzie właściwa. I bach! Jest. Zwlekałem jak zawsze z rezerwacją noclegu, raz w Slanej Vodzie była dobra - przepadła. Później Korbielów - hotel. Jest! Za chwilę telefon, że podwójny booking i musi mi odwołać. Booking miał błąd i rezerwował pokoje podwójnie. Udało się znaleźć ciekawe miejsce w Jeleśni. W sobotę rano jeszcze po ciemku wyjechaliśmy. 8 rano, Slana Voda, -11 zimna. Parking pełny. Bezchmurnie. Kalesony, spodnie zimowe, 4 warstwy, ciśniemy. Nagle okazuje się, że temperatura szybko się podnosi. Dobra dobra, na górze wieje, nie będę się rozbierał. Do tego mam awersję w górach. Trasa ubita, nawet się idzie. Wąsko, ale dajemy radę. Sporo ludzi nas mija, na nartach również. Idziemy wolno. Dawno nie szliśmy w górach. Jak trasa zaczyna się wspinać, idziemy jeszcze wolniej. Każdy z nas kontroluje swoje własne tempo. Mamy co jeść, z wodą gorzej. Słońce strasznie grzeje, topiąc śnieg, co powoduje, że głębiej się zapadamy z każdym krokiem. W konsekwencji - więcej sił tracimy na przejście. Im wyżej, tym więcej bardziej rozebranych ludzi. Co się dzieje? Środek zimy, biało, Babia, ludzie po nagu! Globalne ocieplenie. Szlak przetarty i na górze idzie już po skosie szybciej wchodząc na polską stronę. Ale szlaku nie ma się co trzymać, tylko tej wąskiej przetartej ścieżki. Ja w kalesonach, leje się ze mnie. Nastawiony na mróz i wiatr, otoczony jestem golasami lub w najlepszy przypadku - ludźmi w t-shirtach. Więcej bym stracił się na przebranie się, niż to warte. Na szczycie - mały tłumik. Jest też "niedźwiedź" - patrz zdjęcia. Widoki... co tu dużo pisać - patrz zdjęcia. Można uczyć się geografii. Dziś z Bieszczad widać Tatry. Tym razem mam teleobiektyw. Dziwne to hobby - męczyć się 4,5 godziny, aby mieć 15 minut radochy. No ale nic, tak bywa. Tuż przed szczytem - niebywały widok. Schodzi starszy pan, polak, spodnie na kantkę, płaszcz, kapelusik, plecaczek, jakieś 70 lat. Schodzi ze szczytu i każdego wchodzącego pozdrawia z uśmiechem. Mnie też się dostało. Pierwsze skojarzenie - gość podróżuje w czasie. Bo na pierwszy rzut oka - tak się chodziło w latach 70-tych. A on w środku zimy na szczycie Babiej. Zejście idzie nam szybciej, choć końcówka - dobijająca. Spocony, zmęczony, piję wodę z rzeki. Ciężko, ale kapitalnie! Niesamowita trasa połączona z pięknymi widokami.

Obiad jemy na Słowacji, śpimy w fajnym domku w Jeleśniej. Padliśmy wieczorem. Rano śniadanie, kościół, przejazd przez Juszczynę do Bielska i spacer. Uwielbiamy Bielsko. Rynek, kawa w Akwarium... To był weekend!