Barania Góra

hoho nie było nas tam wieki, a może jeszcze dłużej. Złota jesień, piękny dzień - jedziemy. Niedzielny poranek. Parkujemy na końcu dróżki ciągnącej się od Kamesznicy w kierunku północnym. No jest już kolorowo i pięknie. Idziemy na początku trasą rowerową, później na dziko - to uwielbiam! - do Hala Baraniej. No cudo miejsce, nie sądziłem, że takie są w Beskidzie Śląskim. Dookoła cała gama barw. Kolorki się kończą, zaczynają się kikuty. Na plecach Pilsko i Babia w śniegu. Och genialnie widoki. Na samym grzbiecie mnóstwo turystów, później wieża widokowa. Szok. Znałem to miejsce wśród gęstego lasu, a tu - wiadomo. Niemniej widok świetny, widać Łysą Horę, daleko Tatry. Naprawdę dobra widoczność. Później zachciało nam się szukać źródeł Wisły, tak się nam chciało, że przeoczyliśmy wydeptaną ścieżkę na niebieskim szlaku. Doszliśmy tym kolorem do potoku, który na szlak przecina i na mapie widnieje, jako jedno z kilku źródeł. Niech też tak będzie. Później zejście czarnym i zielonym do samochodu... taaa ile razy już pisałem, że szlaki są dla frajerów ? Jest przecinka, zbaczamy ze szlaku, wtedy poznajesz prawdziwą - nieco odludnioną - przyrodę. Beskid Śląski naprawdę pokazał swoje piękne oblicze, krótki, niedzielny spacer nieniedzielnych turystów. Polecam. A, no i najważniejsze, ta trasa rowerowa od Kamesznicy w górę - obowiązkowo na lato. Po górach i Niedźwiedź w Węgierskiej Górce, stały punkt programu. Żołądki. Dobrze, że znowu trzymają poziom.