Tatry Zachodnie - Kończysty Wierch i Klin

Miniony weekend był długi. Piątek wolne, rower z tatą, rzadka okazja, by pojeździć razem po okolicznych parkach, ale takie chwile są niezwykle potrzebne i pamiętne. Później wyjazd w Tatry. Pierwszy raz jechaliśmy przez Novot. Nocleg był w Liptovskim Mikulasie. Plan na weekend był prosty - Tatry Zachodnie w sobotę, a w niedzielę Tatry Niżne. Tak też zrobiliśmy. Sobota, 8 rano meldujemy się w Pribylinie u podnóża Tatr. Tu pierwsze zaskoczenie, mapa pokazuje 2 godziny do Rozdroża pod Klinem, zaś znaki ponad 3.  Nie wierzę znakom, wierzę mapie, mam tę zieloną z numerkiem w rogu, słowacka. Jeszcze nigdy mnie nie zawiodła. Idziemy. Jest taki moment, gdy wychodzi się z lasu i nagle bum - Rackova Dolina staje przed Tobą otworem. Oczy wychodzą z orbit i szczęka też nieco opada - to jest widok. Najładniejsza dolina, jaką widziałem w Tatrach. Po lewej Ostredoki i Jakubina w dali, później Klin, po prawej Bystra - pięknie. A tak blisko, raptem godzinka spacerem od samochodu. Idziemy i fotografujemy. Delikatnie teren wznosi się do góry. Faktycznie mapa nie kłamie, 2 godziny pod Klin. Znak mówi, że kolejne 2 na Bystrą. Korci, ale plan jest inny - my nigdy - tak po prostu - nie zmieniamy planu w górach, chyba, że pogoda lub zdrowie nas do tego zmusza. Idziemy na Kończysty Wierch, pod Klinem i Jakubiną, Rackove jeziorka mocno zubożałe w wodę. Pełna gama odcieni zieleni, jesteśmy niemal sami na szlaku. Wspaniała trasa, śmiem twierdzić, że najlepsza w tym roku. Na końcu zaczyna się hardcore, bardzo strome podejście pod Rackove Siodło, a tuż za nim Kończysty Wierch. Niemniej widoki na przełęczy są genialne. Od Rohaczy przez Klin do Tatr Wysokich z Krywaniem na czele. Wejście na Klin zajmuje jakieś 30 minut. Od Polski ciśnie masa turystów, od Słowacji - kilku. Na Klinie spędzamy 30 minut gapiąc się w dal, jest pięknie. Myślami już jestem na Bystrej, fantastycznie prezentuje się kręta ścieżka na jej szczyt. Ale nie dziś, nie jutro. Może w tym roku, jeśli nie, pewnie w następnym. Schodzimy tą samą drogą przez Rackovą Dolinę, by zasmakować tego kolorytu raz jeszcze. Jednak to by było zbyt fajne aby było prawdziwe. Chmury powodują, że światło padające na dolinę jest inne i nie wydobywa z tych terenów już takich barw jak podczas wejścia. No trudno, nic nie trwa wiecznie, niemniej co zostało "na kliszy" i w pamięci - to moje. Piękna wycieczka, końcówka może być męcząca, ale co tam - nie jest to istotne. 9 godzin marszu. MapMyHike znowu coś pokręcił, ustawiłem, aby śledził tylko podczas ruchu, no i wyszło mu, że szliśmy 3 godziny. Ech...