Piekło, czyli Babia Góra

Czas płynie szybko, ten wypad odbył się dokładnie tydzień temu. Ponad 30 stopni przez ostatnie kilka dni, może nawet kilkanaście dni spowodowały, że zrezygnowaliśmy z kolejnego weekendu w Tatrach, no ale trzeba gdzie jechać ?! No właśnie, przecież w domu nie będziemy siedzieć, przecież nie pada... No i padło na Babią, wieki temu byliśmy tam, oczywiście wchodzimy ze Slanej Vody. Zaraz, to zbocze jest wyeksponowane na południe, 35 stopni w cieniu zapowiadają, nie będzie lekko. Nic, sprawdzimy nasze organizmy, jedziemy. No i pojechaliśmy w minioną niedzielę. Grzało - to mało powiedziane. Piekło. Najgorsze jest to, że tam mało drzew jest, idzie się wśród chaszczy, a Słowacy zamiast poprawiać, to zniszczyli jeszcze szlak, mnóstwo kurzu, pyłu, wystających kamieni. Ruszyliśmy o 9 rano, po kwadransie już z nas się lało. Bardzo ciężka przeprawa. Co będzie dalej ? Czy na górze tryska źródło ? Kiedyś tryskało. Wody mamy po 1,5 litra na głowę. Mnóstwo jagód, zajadamy, każda witaminka jest istotna. Słowacy "robią" ten szlak, pojawiły się mini wieże widokowe z lornetkami stacjonarnymi, fajny bajer. Widać przez nie jak gorące powietrze krąży. Nad Babią pojawiły się chmury, normalka, wszak to królowa niepogód. Ja polar mam na plecaku, wiem jak bywa na Babiej. Po 2 godzinach szlaku - źródełko. Tryska zimna i smaczna woda. Uratowani. Po lewej jest budka, gdzie woda stoi, po prawej - rura, skąd tryska. Przed nami para "niedzielnych" turystów - widać po stroju - napełnia wodę ze stojącego bajorka. Biegunka na Babiej w 50-cio stopniowym upale, to śmierć. Mówię im i pokazuję, aby nie brali tej stojącej wody, a tą, która tryska żwawym strumieniem. Posłuchali. Ze strony Słowackiej bardzo mało ludzi szło, tylko jagodozbieracze, a raczej niszczyciele jagód z metalowymi podbierakami. Trzeba przyznać, że tych jagód to są gigantyczne ilości. Z polskiej strony - tłumy. 40 minut na szczycie i zejście. W domu rozważałem zejście przez Małą Babią, ale patrząc na temperaturę i ciemne chmury nad Diablakiem stwierdziliśmy, że spadamy tak jak weszliśmy. Zejście też zajęło nam 3 godziny, cała wyprawa 6.45h. W takim piekle jeszcze nie szedłem. Gdyby nie to źródło, nie wiem co by było. Pewnie byśmy się zawrócili i przewrócili. Szlak zbrzydł, źle się idzie po walających się kamieniach. Raczej zrobimy sobie długą przerwę z tą górą. Zebraliśmy kolejne bardzo cenne doświadczenie, co robić, jak się zachować i jak iść w taką pogodę. Kosztowało nas to znowu nieco zdrowia, ale warto. Lepsze to niż siedzenie w domu.