Dookoła Tasmanii - dzień 14 - 3.12 - Podróż na wschód

co za noc! już nigdy nie wezmę hoteli dla backpackersów, nie będę oszczędzał na noclegach! Po tak wyczerpującym szlaku przyszła koszmarna noc. Nad drzwiami do naszej kabiny była szyba, za szybą lampa, w kabinie łóżko piętrowe, światło biło prosto w moje oczy. Ok. 3 nad ranem usłyszałem jeszcze jakieś kapanie, na zewnątrz. Kap kap kap... można było dostać szału, mam lekki sen. Żona dała mi coś, czym zatkałem sobie uszy. nieco pomogło. Wstałem o 6.30, obolały, zmierzły i niewyspany. Opuszczamy Dowrie Park jak najszybciej, jedziemy na północ, ostatni etap naszej wędrówki. Prognozy są takie, że do końca tygodnia ma być chłodno, Walls of Jersualem niestety odpadły. Zbyt zimno i zbyt mokro. Jedziemy 15km do malutkiego Shiefield, małe jest piękne, robimy ostatnie zakupy i tankujemy samochód. Paliwo jest tu dużo tańsze niż w Polsce, ok. 4.50 zł za litr. O stacjach benzynowych już pisałem, nie są czynne całą dobę, trzeba korzystać z okazji, póki są otwarte.

Po Shefield - Mole Creek. Ta wioska bardzo często pojawiała się w naszych przygotowaniach jako potencjalny punkt wypadowy, obok niej krótka trasa - Alum Cliffs. Chwila na wyprostowanie nóg.

Dziś miało padać, jest upalnie. Z Mole Creek jedziemy na wschód przez wioskę Chudleigh, gdzie robi się miód (nazwa Honey Farm bije po oczach). Kupujemy kilka słoików miodu po uprzedniej konsumpcji, 5 AUD za sztukę, warto.

Mieliśmy jeszcze wstąpić do Raspberry Farm, ale w miodnym sklepiku miałem szczęście i dorwałem gazetkę, z informacją o kolejnym naszym celu - Lavender Farm i godzinach otwarcia. Chcąc zdążyć, bierzemy kurs na Nabowla. Lanceston, drugie co do wielkości miasto na Tasmanii. Musimy przejechać przez centrum, aby jechać dalej na wschód. Oznaczenie jest kompletnie niezrozumiałe i mylące. Raz w lewo, później nagle w prawo, to światła... och. Nie fajnie.Kawałek drogi A3 między Lanceston a Scottsdale - uroczy. Dookoła farmy, lasy, znowu inna Tasmania. Docieramy wreszcie do Nabowla, farmy lawendowej. jest godzina 13, z nieba leje się żar. Normalnie płaci się 7,5 AUD za wstęp, ale ponieważ nie ma jeszcze sezonu, wejście jest darmowe. Zamiast lawendy, są zielone gałązki. Za wcześnie, trudno. Niemniej samo pole i farma są niesamowite. Nie można nie zobaczyć tej farmy będąc na Tasmanii, to naprawdę obowiązkowa pozycja. Urocze ponad 100-letnie buki robią wrażenie i dodają specyficznego klimatu. Genialne miejsce. Początkowo chcieliśmy szukać noclegu w Scottsdale, Pani jednak uznała, by jechać dalej, jak najdalej na wschód. Docieramy do wioski Derby, jeden B&B, jednak nie zyskał mojej aprobaty. Docieramy do Weldborough, 45 km przed St. Helens. Jeden hotel, stajemy. o wyjściu z auta czuć, że to miejsce ma "to coś", oglądam pokój, jest świetnie. Pani też się podoba. To będzie nasz punkt wypadowy na najbliższe kilka dni. Hotelik ma 6 pokoi, miejsce genialne i klimatyczne. Chwali się tym, że ma wszystkie piwa z lokalnych browarów. Mnie to nie rusza, bo alkoholu nie piję. Na obiad bierzemy fish&chips, ale jest to najlepsza ryba, jaką kiedykolwiek jadłem, zwie się pink ling. Pytam właściciela o pogodę na jutro, słyszę odpowiedź - nie słuchamy prognoz, żyjemy z dnia na dzień. Ta podróż tego właściwie mnie uczy, tej prostoty życia, wyzbycia się europejskich kompleksów, rozkładania rzeczy na części pierwsze, łatwo przyswajalne przez umysł. No właśnie, cieszyć się życiem, żyć prosto i nieskomplikowanie. Dziś, po miesiącu od powrotu, po wielu godzinach w biurze, stwierdzam, że to jest niezwykłe wyzwanie, ale warto próbować.