Czerwonym szlakiem: Rowerem przez Rudy Raciborskie

tydzień temu, sobota, 3. sierpnia. Jeden z najgorętszych dni w roku. Pociągiem jechaliśmy do Kędzierzyna Koźla. Byłem w szoku. Za 60zł dojechaliśmy intercity, klimatyzowany, z miejscami na rowery. Bajka. Kędzierzyn - dramat. Pani chce do ubikacji na dworcu. 2,50 PLN. W środku smród, bród i ubóstwo. Żarty jakieś. Jedziemy na południe, przez Rudy Raciborskie. Śląska dżungla, raj dla kolarzy. Piękne lasy. Tak piękne, że się zakochałem w nich, a sporo już lasów widziałem. Nie sądziłem, że 1h drogi od domu jest coś tak wspaniałego. Rowerowe drogi szerokie, puste. Upał. Puste plecaki, cokolwiek by się tam znalazło, stopi się. W bidonie woda na czarną godzinę. Mijamy takie wioski, jak Stara Kuźnia, Rudy, Kotlarnia. W tej ostatniej w sklepiku zapytałem, czy można kupić tu działkę albo dom. Do wyboru do koloru. Wspaniale. Przyjęliśmy założenie, że co jakiś czas stajemy i kupujemy coś do picia. Dziś już nie pamiętam ile litrów wlałem w siebie Coli, Fanty i innych dziwnych napojów. Większa przerwa w Woszczycach i obiad w lokalnej restauracji. Najciekawiej było w okolicach Rybnika. Ok. godz. 14. Gorąco. Chcemy pić, noto poszedłem do Żabki. W środku, jak to w żabce, +20C lub mniej. W sklepie dostałem dreszczy. Nagle chłodziłem organizm. Pani na zewnątrz, trzeba wyjść dać jej pić. No więc z +20C znowu na +40C. Opadłem z sił. Dreszcze, ciarki, czułem dosłownie, że nie jestem w stanie nawet wysiedzieć normalnie. Minęło po kilkunastu minutach. W sumie 11h kręcenia, 123km. Genialne lasy. Dla formalności trasa wyglądała tak: