Ujsoły - Hala Rycerzowa - Przełęcz Glinka

udało się, mimo deszczu w sobotę rano wyjrzało słońce. Autem dojechaliśmy do Ujsoł, zostawiliśmy je na parkingu obok straży pożarnej, następnie wzdłuż rzeczki Danielka pod górę w kierunku Młodej Hory. Wstępnie mieliśmy nagrany podwóz z Glinki do Ujsoł za 50zł, nieco drogo, więc wpadliśmy na pomysł, że będziemy każdego napotkanego lokalsa pytać, czy nie chce dorobić i nas odebrać jutro, czyli w niedzielę. Nic z tego. Myślałem, że ludzie będą bardziej uprzejmi. Spotkaliśmy nawet jednego Szkota, który przyjechał do swoich dziadków, mimo że nie pomógł, był najmilszy. Na Młodej Horze (?) zaczęło grzmieć, na szczęście stoi tam przyczepa kempingowa, czyli sklepik, gdzie można uzupełnić płyny. Następnie godzina czerwonym szlakiem i naszym oczom ukazała się Hala Rycerzowa. Już nie pamiętam, kiedy ją latem widziałem. Zazwyczaj jesteśmy tu zimą. Pierwszy raz nocujemy w tym schronisku. Cena pokoju 2-osobowego z pościelą to 78zł. Sam pokój czysty i zadbany, jestem pod wrażeniem. Na obiad eksperyment, kupiliśmy worek z jedzeniem liofilizowanym, testując to rozwiązanie przed naszym urlopem, o którym niebawem napiszę szerzej. Zalane wrzątkiem smakuje lepiej niż Knorr, chociaż oba te twory pochodzą z rąk dobrego chemika. Może być. Przed snem jeszcze spacerek - Wielka Rycerzowa, siodełko, Mała Rycerzowa, tam pogawędka z bacą, który pilnuje owieczek i do schroniska. 21-22.00 w tym miejscu, gdy słońce kładzie się spać, na niebie pojawiają się pierwsze gwiazdy - jest bezcenne.Noc. Minęła spokojnie. Nawet wygodne łóżko. Budzi nas słońce, jest dokładnie 5.00, ale jeszcze 90 minut dospałem. W schronisku na dole jest kuchenka i czajnik, robimy herbatę, śniadanie i w drogę. Plecaki ciężkie. Wszyscy śpią, ale schronisko na noc nie jest zamykane. Bezchmurne niebo. Bajka. Idziemy. Niebieski szlak, do Glinki, przed nami 7h drogi. Ostatnie deszcze zmasakrowały szlak. Glina i błoto. Non stop. Pierwsza miła niespodzianka, przełęcz Przysłop. Ładnie. Zaraz za nią niemal pionowa ściana błota i wejście na Świtkową. Jak się później okaże takich ścian było kilka. Wejście bardzo trudne, 2 kroki do góry, jeden w dół, bez kijków nie da się wejść. 2 tygodnie deszczu zrobiło swoje.Następne wyzwanie tuż przed Beskidem Równym i szczytem Krkoskula. Na szczycie stoi stary obelisk "Pański Kamień". Niezwykłe miejsca. Czas leci szybko, po drodze jemy drugie i trzecie śniadanie. Idąc po Beskidzie Równym widać Tatry. Nikogo na szlaku. Zejście z góry Oszust do Kanówki również po błocie. Pogoda wymarzona, z czasem trochę chmurek. Gdzieniegdzie szlak jest bardzo wąski. Naprawdę niewiele ludzi tu chodzi. Niezwykłe zdarzenie miało miejsce tuż za Jaworzyną. Jest więcej środek naszego szlaku, 13.30, czyli blisko 6h marszu, ani jednego człowieka. Sami. Nagle, ni stąd ni zowąd zza drzewa wychodzi kobieta. Ale co w tym ciekawego, to nie jest żadna turystka. Kobieta po 50-tce, ubrana cała na czarno, w białych butach - czystych!, z białą torebką damską, pyta o drogę. Szok. Ciarki przechodzą. Na jej widok się autentycznie wystraszyłem. W czasie marszu wiele spłoszyłem ptaków, nie straszy mnie to, ale na jej widok autentycznie obleciał mnie strach. Pytam gdzie idzie, mówi, że do Soblówki.

- A skąd ? - pytam
- A z Novotu - odpowiada (Novot to wioska po drugiej stronie granicy)

Patrzymy na mapę. Mówi, że chce iść w kierunku kościoła w Soblówce. Pytam, czy wie gdzie jest zachód, bo na zachód trzeba iść. Co ciekawe, pokazuje dokładnie kierunek zachodni. Szok. Zapytaj przypadkowego człowieka, gdzie jest zachód, czy północ, wskaże idealnie bez zastanowienia ? Zastanowiły mnie jej buty. Były białe i czyste, podczas gdy nasze były całe z błota, bo na całej drodze było błoto. W okolicy nie było żadnych ścieżek, szlaków, tras. Wystarczy spojrzeć na mapę. Co ciekawe, mówiła w liczbie mnogiej, "my zajdziemy", była sama. Później jeszcze podała nazwy kilku wiosek, poprosiła, by sprawdzić je na mapie, ale nie było czegoś takiego. Podziękowała i poszła. Jak się obróciłem po chwili, już jej nie było. Co, albo kto to był ? Pani, która zazwyczaj jest głęboko racjonalna, była w szoku. Dziwne, bardzo dziwne spotkanie. Dalsza trasa przebiegała spokojnie, błotnisto. 7h zajęło nam przejście. Idąc myśleliśmy jak dojdziemy do auta. Na przełęczy Glinka zobaczyliśmy ludzi i samochód, który na nas czekał. Miły pan po nas przyjechał, utargowałem 10zł i za 40zł mieliśmy dowóz do Ujsoł. Co za wycieczka. Niesamowite miejsca i szlak. Dzięki temu przeszliśmy cały Worek Raczański, czarne plamy z naszej mapy zostały usunięte, ale spotkanie z tym kimś pozostanie w naszej pamięci na długo. Polecam tę trasę. Kto wie, chyba jedyny dziki obszar Beskidu Żywieckiego