Pszczyna

byłem tam wiele razy, jeszcze więcej  i częściej przejeżdżałem samochodem, ale nigdy rowerem. Każdy kto wybrał się na dłuższą wyprawę rowerową wie, że świat widziany oczyma rowerzysty jest zupełnie inny niż ten widziany z samochodu. Rowerzysta zapalonym nie jestem, nigdy nie byłem i nigdy tez nie zdradzę gór na rzecz roweru, ale też nie wyobrażam sobie nie mieć roweru i ni jeździć nim tu i tam. Plan powstał jakiś czas temu, gdy kolega Boguś namówił mnie na tę wyprawę. Mapę kupiłem, choć jej koniec zbiegał się z końcem Tychów, nie przeszkadzało mi to. Opis jest tutaj, powiedzmy, że da się tak jechać. Wyruszamy z moją Panią Sierżant w niedzielę o 10. Do zrobienia 50km od domu do rynku w Pszczynie. Bez problemu dojeżdżamy do Kobióra i tu problem. Żadnych znaków, widać nie zależy im na turystach. Nagle pojawia się znak niebieski zamiast czerwonego, tablica informacyjna postawiona na opak - strzałki kompletnie się pomieszały. Na szczęście wiem jeszcze gdzie południe i tam jedziemy niebieskim. Absurd, ale jedziemy. Idzie burza i od tego miejsca jest już tylko mokro i burzowo, zabawa się dopiero rozpoczyna. Jakieś 8km od mety faktycznie grzmi nad głową, trzeba się schronić, no to hop do lasu. Fajnie, 30minut przerwy, leje mocno. Jemy i jedziemy. Nagle mija nas lokalny kolarzy i krzyczy, by uważać na żmije. Ok. Znowu leje i kolejna przerwa w lesie. Tu chyba w we wsi Jankowice przestała nas interesować pogoda, po prostu jechaliśmy. Po 4h dojeżdżamy do rynku w Pszczynie, ale ubaw. Prosto do lodziarni, dobre lody, polecam. Później trochę kółek po parku, obok zamku, do żubrów i golfistów, znowu na rynek i plan - co robimy, grzmi dalej, ludzie się zwijają, my też. Sierżant mój jest niesamowity. Mówi, jedziemy rowerem. I ma rację, pociąg dla mięczaków jest. 50m w nogach, mokrzy, burza idzie, jedziemy. Ma ktoś lepszą żonę ? Szukamy czerwonego szlaku, jest, ale oznakowanie górskie jest lepsze, niż rowerowe. Szlak jest wspaniały, jedziemy bokami, wsiami i widzimy takie działki i okolice, że chce się zostać. Wjeżdżamy w las, tu czuję się swojsko. Leje dalej. Krótka przerwa na banan i zasuwamy. W Piaskach znak mówi, że do domu jakieś 31-35km. Kolano mówi dość, nie mogę kręcić tak szybko. Jedzenia już brak. Błoto jest już wszędzie na nas. Rower usyfiony. Przed Tychami przerwa, dłuzsza, bo pada i boli. Komary gryzą i gryzą. Sierżant chce termitów, nie aby jeść, ale by odgonić komary, to z Bears`a Grylla. Po 20 minutach przerwy kręcimy, leje niemiłosiernie. Nie zwracamy na to uwagi. Ostatnia knajpa przed kolejnym wjazdem w las - siadamy i jemy coś ciepłego, nie jestem z tego dumny, ale trzeba. Dojazd do Wilkowyj idzie z trudem, później do domu już spokojnie. W domu jestem ok. 18. 8h kręcenia, umorusani, ale szczęśliwi. Big hug. Co za wyprawa, było lepiej niż myślałem, kombinuję jak tu dojechać do Bielska, ale i tak góry sa na pierwszym miejscu. Jutro Warszawa, ciężka praca. Niedziela - Beskid Wyspowy, poniedziałek - Rybnik i Bryan Adams. Jak dodam piątek i wtorek na urlopie i rowerze, jest wspaniale.