Pszczyna rowerem po raz drugi - i drugi raz mokro

Było to w niedzielę 19.06, plan był taki by jechać do Bielska. Wstałem o 8, patrzę za okno, szaro - może być, damy radę. Jakoś tak się gramolimy i wyjeżdżamy o 11. Plan minimum Paprocany. Dojeżdżamy bez problemu, zimno i wieje. Jedziemy dalej do Promnic, a tam brama i zakaz wjazdu rowerami. Ok, nie warto zawracać sobie głowy. Co robimy ? Jedziemy dalej. Pani sierżant narzeka n ból w kolanie, jedziemy wolniej. Kobiór, zaczyna się robić pogoda. Jedziemy przez  piękne lasy kobiórskie, perełka na naszej trasie. Pszczyna, standardowo idziemy na lody, ale jakieś takie wodniste no i tańsze, bo po 2zł gałka. Coś się ćmi, ale co tam, postanawiamy jechać dalej do zapory w Goczałkowicach, co nie jest trudne, wystarczy dojechać do żubrowi później na południe. Docieramy do końca zapory. Licznik wybił 50km od domu. Do Bielska mamy tak blisko, ale jest późno, nie damy rady wrócić. Odpoczynek i powrót. Na zachodzie ciężkie chmury, idą na nas. Po raz drugi z rzędu Pszczyna nie jest dla nas łaskawa. Mimo zmęczenie i bólu ciśniemy ile wlezie by uciec przed burzą. Cel - dworzec w Pszczynie, nie wiem dokładnie gdzie zjechać, ale uparcie wypatruję ulicy Dworcowej. Jest! Zaczyna padać, jakieś  200m przed dworcem gradobicie. Chowamy się pod drzewem. Wracamy pociągiem mokrzy, ale burza przechodzi, a ja kupuję bilety do Pragi. Jest dobrze. Wysiadamy w Tychach, mamy jeszcze kawałek do przejechania, skoro pogoda dopisuje, po co ją marnować. Zrobiliśmy 65km, co daje niezły wynik, nazajutrz jadę do Pragi, tam też zrobię kilometry.