Praga VI - dzień 3 - powrót

Pociąg miał jechać o 20.17, wiedziałem, że pojadę całą noc. Dzień b. trudny w pracy, o 16 miałem dość, ale z hotelu się wyczekowałem, gdzie miałem pójść ? Siedziałem w firmie do 17.40, było co robić. Później syta pizza w DiCarlo i przed 19 jechałem na dworzec. Siadam na ławce i czekam. 90 minut do pociągu. Trochę Rosjanów się kręci, popijają wino. Spoko. Patrzę na tablice pociągów, pojawiła się pozycja z 20.17, ale zaraz zaraz, pisze, ze jedzie do Białorusi i Moskwy... ojoj nie taki był plan. Katowice to pewnie jedna ze stacji pośrednich. Źle. Wyobrażam sobie ciężka noc z narąbanymi sąsiadami. 30 minut przed czasem pojawiła się cyferka oznaczająca, że pociąg się podstawia. Lecę na peron. Wsiadam do wagonu, wchodzę do kabiny i szok. Pierwszy raz jadę kuszetką, jak w więzieniu. 6 łóżek, i nic poza tym, wąziutki korytarzyk. Ja zajmuję miejsce na dole wg biletu. Wyszedłem na korytarz wypatrując towarzyszy. Cisza. Z daleka słyszę amerykański głos, 3 dziewczynki i małżeństwo, idą, idą.. wchodzą do mojej kabinki. Uff. jest super! Będzie wesoło. Jeszcze nie zdążyli się wpakować, już się ze mną zapoznali, ale mnie prześwietlili bo tez się bali. Są z El-Paso, Texas. Wow, no to sobie pogadamy, lepiej nie mogłem trafić. El Paso, myślę i jestem pewien, że stamtąd pochodził Eddie Guerrero. Jak tylko się rozłożyli zagaduję czy ogląda wrestling, mówi, że oglądał. No i się rozkręciło. WWE, NBA, kolarstwo, sporty, itd. Przegadaliśmy może z 3h, ponieważ miałem WWE RAW, obejrzeliśmy razem. Było świetnie. Później burza i noc. Spokojna. Budzę się o 3, powinienem być w Zebrzydowicach, gdzieś stoimy. Stoimy w Bohuminie, mamy 1h spóźnienia. Później przedłużyło się do 4h. Burza powaliła drzewa w okolicach Tychów. W Katowicach jestem o 8 z minutami, wychodząc pożegnałem się z Ramirezem moim kolegą z El Paso, reszta Jankesów spała. Do domu docieram po 9. Wykończony, niewyspany przez 3 noce. Ciężki dzień i wyprawa, ale z happy endem. Rodzina z Texasu wydała się bardzo miła i niesamowicie otwarta, taka amerykańska jak z filmów, miło ich było poznać. Nic nie dzieje się przypadkowo, to spotkanie miało jakiś głębszy sens. Czas pokaże jaki.

W najbliższą niedzielę Rysy. Czekałem 1 rok na to, by tam wrócić i zdobyć szczyt. Jesteśmy zdeterminowani, pogoda ma być, raków i czekanu nie mam, ale wejdziemy bez nich.