Pilsko ze Słowacji

już Wielka Sobota, tydzień opóźnienia, muszę się poprawić. Tak, w niedzielę palmową pojechaliśmy w góry, na Słowację, dokładnie w okolice wioski Nižný mlyn, gdzie zaczyna się niebieski szlak. spodziewałem się lekkiego śniegu, nie dzwoniłem nigdzie wcześniej, np. do gopru. Wyszliśmy z auta ok. 8.30. Początkowo idzie się leśnymi ścieżkami, widać wyrąb drzew, ale jest cicho, spokojnie i gęsto, momentami przypomina Bieszczady i trasę na Grób Hrabiny. W okolicach rzeki i gęstego lasu jakąś godzinę drogi od auta na śniegu zobaczyliśmy ślady dzikich zwierząt, ślady duże, co oznacza, że żyje tu dzika zwierzyna większa niż po naszej stronie. Duże racice oraz inny dziwny ślad, który początkowo przypominał mi niedźwiedzią łapę. w domu żona sprawdziła, że to najprawdopodobniej duży ryś. Na wysokości ok. 1300 n.p.m. pojawił się śnieg, towarzyszył nam już do szczytu w ilościach większych niż sobie to wyobrażałem. Idziemy dalej, mamy stuptuty i ubiór na zimowe warunki. Jak zwykle idąc w górach gadamy ze sobą na tematy głupsze i jeszcze głupsze (tak jakbyśmy się wieki nie widzieli), gadu gadu i szlaku nie ma. Tacy doświadczeni a tacy głupi. Już na dole zauważyliśmy, że Słowacy nie dbają zbytnio o oznakowanie. Śniegu coraz więcej, jak wpadniesz, to po pas, naprawdę dużo, jak w środku zimy, a była druga połowa kwietnia. Ok, przerwa na posiłek. Mapa, spokój. Trzeba coś zjeść, na pusty żołądek nie ma co kombinować. Racjonalnie dawkujemy żywność, bo nie wiem ile do góry a nie planujemy zejścia do Miziowej. Założyłem, że nie zobaczę szlaku i nie będziemy tracić czasu i sił na jego szukanie, po śniegu ciężko się idzie i traci cenne siły. Ok, poszliśmy kawałek przed siebie, ale teren znacząco się obniżał, co było niezgodne z izotopami na mapie, a więc droga jest jedna - prosto pod górę na przełaj w nieznany las, najważniejsze to iść pod górę, w Beskidach z reguły szlaki, ścieżki prowadzą grzbietami, więc tam trzeba się kierować a na pewno odnajdzie się właściwy kierunek. Za nami pojawiła się para ze Słowacji, koleś wyciąga GPS`a i patrzy, potwierdza mój kierunek, w las. Idziemy, na szczęście znaleźliśmy jakieś ludzkie ślady prowadzące w las, ja zawsze uważam, że opatrzność nad nami czuwa. Idziemy po śladach tak długo jak prowadzą pod górę. Las się zmienia, drzewa maleją, to dobry znak, w końcu na Pilsku jest kosodrzewina, ale sił ubywa. Raz po raz wpadamy w wielkie dziury w śniegu. Sił brakuje. W końcu las się skończył, widać kopułę Pilska, za chwilę pojawia się zielony szlak - do szczytu 45 minut. Pogoda marna, zimno wieje no i śnieg. Idziemy. Doszliśmy na szczyt, udało się, ale b. zimno. Na szczycie ołtarz, powiewa na maszcie flaga Watykanu. Spotykamy 2 krótkofalowców z Polski, którzy ze swoim sprzętem wspięli się na szczyt by sobie pogadać, machają antenami i proszą o kontakt. Dziwne hobby. 30 minut na szczycie i spadamy, buty są już mokre. Do auta 2h drogi co najmniej. Dochodzimy do skrzyżowania zielonego szlaku z niebieskim, niebieski zasypany, wybieramy drogę przez las, wiemy co nas czeka zamiast iść w nieznane. Może to wyda się śmieszne, ale odkąd zaczęliśmy oglądać Bear`a Gryllsa jesteśmy bardziej pewni swego w lesie i górach, to dobrze. Zmęczeni ale zadowoleni docieramy do samochodu po 8h wędrówki, niesamowita wyprawa, trudna ale udana. Było rewelacyjnie, dobrze czasami zgubić się w górach by potrenować zdolność orientacji w terenie. Oczywiście okazało się, że trasa jest dobrze oznakowana, ale nasze gadulstwo i ignorancja pozwoliły nam przegapić szlak :) Ale mamy już dużo doświadczenia, więc odnajdziemy się. Pamiętaj - nawet w maju na Babiej Górze czy Pilsku leży śnieg, przygotuj się na to. Zdjęcia później, teraz z koszyczkiem do kościoła. Spokojnych Świąt